Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013

'MERICA

Μα που εχάθειν τούτη η ψυχή; Μα που επίεν τούτη η μαυρογέριμη η κάττα;
Εεε ντα, να μεν τα πολυλογώ, ήμουν κάπου δαμέ:


Γέι!!! Τωρά φκαίνω και σε αμερικάνικο βέρσιον!

Μα ήντα που έκαμνες τζικάτω Καττού; 
Έπιασα μια υποτροφία και ήμουν σε ένα πανεπιστήμιο στην Ιντιάνα για ένα μήνα while living the american dream

Υποτροφία α! Γουάου! Πρέπει να είσαι εγκέφαλος!
Ναι είμαι (αχ αυτή η μετριοφροσύνη μου σε σκοτώνει!!)

Οκέι, τι μαθήματα έκαμνες τζικάτω;
Κοίτα, είμασταν κάμποσοι μαθητές που την Ευρώπη και εκάμναμεν μαθήματα για την διπλωματιά, την ηγετικότητα κλπ.

Δηλαδή εν να μας γίνεις πολιτικός;
Εν το νομίζω επειδή η υπουλότητα εν μου φκαίνει εύκολα.

Πως εν η ζωή τζικάτω;
Λαρτζ! Πολλά λάρτζ.
Εν και τα παιθκιά, που ήταν και τζίνα μες σε τούτο το πρόγραμμα, πολλά καλά και φιλικά. Ήρταμεν τόσο κοντα τούτον τον μήνα, ειδικά με την Βουλγάρα που ήταν η συγκάτοικος μου (εν να με φιλοξενήσει τζικάτω μες τα Χριστούγεννα). Ήδη εξεκίνησα να μαζεύω λεφτά για να πάω Eurotrip του χρόνου και να τους επισκεφτώ όλους.

Αλλά, η Αμερική, έχει πολλά να πεις για τζίνην. Έχει τα καλά της αλλά έχει και τα κακά της. Ασπούμεν, μερικά πράγματα που δεν μου άρεσαν:

  • Το νερό τους εν αηδία γιατί αρέσκει τους να βάζουν έξτρα μέταλλα για γεύση τάχα, ούλον τον μήνα εύκαλα την με αναψυκτικά και EVIAN. 
  • Άμαν είσαι κάτω των 21, είσαι μωρό και συμπεριφέρονται σου σαν ένα. 
  • Δεν έχουν τον φόρο πας τις τιμές, μαθαίνεις το μετά στο ταμείο. Άτε πε, εν 7% μόνο αλλά πάλε, εν τζίνο το συναίσθημα που φκάλεις να πληρώσεις και μαθαίνεις ότι εν πιο πολλά. Απλά κτυπά σου κάπως...
  • Τα φρούτα τους εν όλα τροποποιημένα, που ένα σημείο και μετά καταλάβεις ότι ούλα έχουν την ίδια γεύση.
  • Το φαγητό στην Αμερική καταντά βαρετό που την τρίτη εβδομάδα. Τα πλείστα τους εν τηγανητά και προπαρασκευασμένα. Επεθύμησα σπιτικό φαγητό (Γιαγιαααααααααααααααααααααααά!). Τα δε υπόλοιπα, είναι απίστευτα ανθυγιεινά και με έκαναν να εκτιμήσω παραπάνω το γεγονός ότι ζω στην Ε.Ε. με όλους τους κανονισμούς της περι υγεινών τροφίμων. 
  • Όντως ο μέσος Αμερικανός εν μαννός.
  • Και όσο και αν μάχουνται ότι δεν είναι ρατσιστές και εθνοκεντρικοί, είναι κάπως λιον. Για να καταλάβεις, στο πρόγραμμα είχαμεν και δέκα αμερικανούς για να κάμουν incorporate με τους Ευρωπαίους και να ενδυναμώσουμεν τις Transatlantic σχέσεις μας, όμως, αν εξαιρέσεις τον Ινδο-Αμερικανό, την Κινεζο-Αμερικάνα, τον Βιετναμο-Αμερικανό και τον άλλον που έζησεν 14 χρόνια στην Ιαπωνία, οι υπόλοιποι έξι που θεωρούντον "Αμερικανοί πέντε γενεών" και δεν είχαν προηγούμενη στενή  εμπειρία με άλλες κουλτούρες, είχαν κάμει κλίκα με τον Εγγλέζο και αν δεν τους εμιλούσες δεν σου μιλούσαν.
Αλλά είχεν και πράγματα που απλά λάτρεψα:
  • Τα αυτοκίνητα τζικάτω, ειδικά τα vintage, είναι αναλόγως πολλά φτηνά!
  • Τα Wendy's, το Dairy Queen και τα Dunkin' Donuts.
  • Το free wifi που υπάρχει σχεδόν παντού.
  • Το μπιφτέκι.
  • Το local culture και τα local restaurants and shops.
  • Η τηλεόραση τους. Πρώτη φορά έχω να γελάσω τόσο πολλά σε ένα πρόγραμμα που υποτίθεται είχεν σοβαρό θέμα.
  • Τα small towns και το community spirit τους (εζούσα σε μία έτσι μικρή πόλη, όπως τζίνες που θωρείς στις ταινίες, τζίνες που έχουν ένα ρέτρο αέρα, αγαπωωωωωώ).
  • Η ποικιλία στους αθρώπους. Στην Κύπρο, όπως και να το πάρεις, είμαστε όλοι λίγο πολύ το ίδιο, τζιαμέ όμως, μιαν πολιτεία να αλλάξεις και εν σχεδόν σαμπώς και άλλαξες χώρα.
  • Τα πολλά, πολλά, πολλά, πολλά, πολλαααααααααααααααά καταστήματα στα γιγαντιαία malls.
  • Τα φτηνά παπούτσια!!!! Ήρτα πίσω με έξι καινούργια ζευγάρια.
  • Κοίτα, οι Αμερικανοί εν καλοί άθρωποι, έτο ολίγον φτανοί και άσχετοι με γεωγραφία και ιστορία, μόλις τους μιλήσεις εν αρκετά ευγενικοι και έτοιμοι να σε βοηθήσουν.
  • Οι μαύροι - αγαπώ την προφορά τους, αγαπώ τον τρόπο που μιλούν, η συμπεριφορά τους και οι κίνησεις τους! Οι μαύροι οι άντρες, ήταν κοπέλια ειλικρινά. Εκάμαν μου νέο φέτιχ ολάν.
Ήρτα πίσω πριν καμιά εβδομάδα και κάτι, αλλά νιώθω σαμπώς και ένα μου κομμάτι έχει μείνει εκεί πίσω. Βλέπω δεξιά μου, αριστερά μου, και όλο και πιο πολύ με χτυπάει αυτό το συναίσθηματα, με τρώει αυτό το σκουλήκι, που μου λέει να φύγω και να εξερευνήσω όλα αυτά που υπάρχουν εκεί έξω. 
Η μαύρη γάτα που μπήκε στο αεροπλάνο της επιστροφής είναι αλλαγμένη - πιο σκουρόχρωμη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου