The ordeals of the Napa Virgin

Ήταν αρκετά μελό οι τελευταίες δύο αναρτήσεις, και εμένα εν μου αρέσκουν έτσι καταστάσεις, αλλά ένας ατμός που ήταν να φκει που την μαείρισσα, ας τον αφήκουμεν να φκει. Εν να προσπαθήσω να είμαι πιο διασκεδαστική τούτη την φορά - που σημαίνει.... GIFS!!!!!

Εν πάση γουέι!
Φέτος το είχα πάρει απόφαση, εφάchισα το χέρι μου δυναμικά πας το τραπέζι και έπειτα σήκωσα την γροθιά μου επιβλητικά προς τον ουρανό και βροντοφώναξα "ΦΕΤΟΣ ΘΑ ΠΑΜΕΝ ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΨΟΥΜΕ!!!" (εκάμαμεν τα shιόνι)

Συνάω την παρέα, χωρίς να τους αφήνω και πολύν περιθώριο αφού πέρσι είχαν μου το ακυρώσει οι πλείστοι τελευταία στιγμή, μαζέψαμεν τα πουρτού μας και κινηθήκαμεν προς προορισμό πολλά μακρινό, ανατολικόν και εξοτικόν... στο Κάππαρη. Η διαμονή με χωρίς γεύμα και πρόγευμα ήταν μία γενναιόδωρη προσφορά της εταιρίας Κεραμιδόγατες Ltd.

Το πρώτο βράδυ είμασταν μόνο τέσσερα άτομα και αποφασίσαμεν να πιάμεν λίες μπύρες και να περπατήσουμεν ως την παραλία Μάλαμα που έκοφκεν τζιαμέ κοντά για να απλώσουμεν στις ξαπλώστρες και να δούμεν τα πεφταστέρια. Ήταν πολλά ωραία τζίνη η νύχτα, πέρκει να είχα δει κάπου στα 20 αστέρια να πέφτουν, αλλά που ένα σημείο και μετά είχαν μου λείψει οι ευχές και απλά εγύρισα πλευρό και έγυρα (ρομαντικότατη, me knows).

Την επόμενη μέρα ήρθαν άλλες τρεις κορούες (η μία εκ των οποίων ήταν η γνωστή μας frenemie). Το πρωί παραλία, έπειτα σπίτι και προετοιμασία για το "wild night out". Η μισή παρέα είχεν κόψει πίσω και έρκουνταν με το δεύτερο αυτοκίνητο ενώ εγώ έτυχεν να ήμουν με την Σοφία και άλλο δύο κοπέλες για να ξεκλειδώσω το διαμέρισμα.

Έε, όπως φαίνεται εν που τζίνη την ώρα που άρκεψεν της μαλακίες της η Σοφία. Μόλις εφκήκεν που το μπάνιο ήθελεν να μαγειρέψει, λαλώ της κόρη περίμενε και ήταν να μαγειρέψει ο Μάνος πόψε, he called dibs. Όι να λαλεί τζίνη, να θέλει σιού και καλά να μας κάμει την Βέφα.

Πάμεν όλοι μαζί έναν ωραίο διαλογισμό, Άμμμμμμ Άμμμμμ

Ανοίγει το ψυγείο το οποίο και ήταν γεμάτο (ευχαριστώ την μητέρα μου, ήταν καταπληκτική οικοδέσποινα, είχεν μείνει στο εξοχικό τζιαμέ με τον πατέρα μου την νύχτα πριν να φτάσω και όπως φαίνεται μας εσκέφτηκεν η γυναίκα και αγόρασεν μας βασικά υλικά που χρειάζεσαι όταν θα μαγειρέψεις). Βγάζει κάτι μπούτια κοτόπουλου, και να επιμένει να πάμεν στο σούπερμαρκετ για να πιάμεν υλικά για να κάμει το κοτόπουλο όπως το κάμνει η γιαγία της και εν τέλειο... Μωρή! Ανοίω το ψυγείο και τα ερμάρια, θωρώ η μάνα μου είχεν μας αγοράσει κρέμα γάλακτος, μανιτάρια, λευκό κρασί... μπορεί που μαγειρική να μεν σκαμπάζω μία και για τον Μποτρίνη να είμαι ο Αντίχριστος, αλλά ρε παιδίν μου, μια χαρά κοτόπουλο με κρέμα δεν κάμνεις με τούτα τα υλικά;?

Και να της λαλώ "Κόρη παρέτα, έχουμεν δαμέ υλικά είμαστε εντάξει" και να μου λαλεί "Όι!" (που να σε φαν οι ψώροι) "Τώρα να πιάσω την γιαγιά μου να μου πει την συνταγή να παμεν να πιάμεν τα υλικά"... Ατού ο Γαβρίλης... πια υλικά ολάν, λαλεί το και το όνομα του, κοτόπουλο με κρέμα, έχουμεν κοτόπουλο, έχουμεν και κρέμα, άφηστην άλλη την συνταγή σιορ... Τίποτε εν άκουεν, η γιαγιά της είχεν ήδη απαντήσει στην άλλη γραμμή.

Τζίνη την ώρα εσήκωσα τα χέρια μου ψηλά, ήμαρτον σιόρ, και επαραίτησα την χωρίς να πω τίποτε,

επία να κάμω μπάνιο (αν είναι ένα πράγμα που νευριάζω με τις θάλασσες είναι ότι γεμώνεις με άμμους παντού!) 

Για εμένα το μπάνιο είναι ώρα ιερή. Όπως για τους άλλους εν ο μεσημεριανός ο ύπνος ή το καθιερωμένο εικοσάλεπτο στην τουαλέτα. Τζίνη την ώρα απλά χαλαρώνω, βάζω την μουσικούα μου, και απολαμβάνω το να φέφκει η βρώμα που πάνω μου. Μέσα σε τζίνο το χρονικό διάστημα των πέντε τραγουδιών που μου πέρνει μέχρι να τελειώσω, πέρκει να την άκουσα να μου φωνάζει δέκα φορές. Σε μια φάση απαίτησεν να φκω τζιόλας για να της δείξω που εν οι κύβοι μάτζικ.... Η κουζίνα τωρά 1Χ1 που ένει με έξι ερμάρια.... Τράβα κοπέλα μου από εδώ μεν σύρω καμιά δυνάμενη βρισσιά και πουν ότι ήρταμεν που τα καράβια. Αφού θωρεί πως μόλις χυθεί το shampoo πάνω μου φκαίνει μου η Μαριά Κάλλας, γιατί εν με αφήνει ολάν να κάμω δύο-τρεις κλίμακες στην ησυχία μου;

Μετά που εφκήκα που το μπάνιο ήταν να έκαμνεν η Έμιλυ, μιά κορούα που της τρέφω απεριόριστο σεβασμό. Όμως επειδή η Σοφία κάπου αυτομόλησεν με τις αλχημίες της στην κουζίνα, επίεν η Έμιλυ να σώσει ότι εσώζουνταν και η άλλη επίεν μες το δωμάτιο να βαφτεί.

Τωρά λαλείς, τούτο το ποστ έπρεπεν να ήταν για την Νάπα, ναι ναι ναι... άλλα βασικά, το γεγονός ότι η Έμιλυ εμπήκεν να κάμει μπάνιο μετά που ήρταν οι άλλοι και εκάτσαν ούλοι και εφάν και μετά που τους έπλυνεν και τα πιάτα (γιατί δύο συγκεκριμένες δεσποινίδες δεν εσηκώναν το δαχτυλάκι τους να βοηθήσουν μιας και είχαν σαστεί πριν μιά ώρα - η Σοφία, και η Μαίρη η οποία εν ο λόγος που η καρτάνα εν μες την παρέα μας).

Τούτο οδήγησεν στο να βγούμεν της πόρτα η ώρα 12:00 και μιας και αργήσαμεν, είχαμεν χάσει το τελευταίο λεωφορίο που επερνούσεν που την στάση κοντά μας και τελικά ήταν να μας έπερνεν η Σοφία και η Ιωάννα. Η Σοφία είπεν ότι κανονικά πρέπει να πληρώσουμεν τζίνη και την Ιωάννα για το μεταφορικό που πέντε ευρώ ο καθένας. Τζιαμέ επάτησα πόδιν και έπρεπεν να της κάμω την εξίσωση μπροστά στα μούτρα της για να καταλάβει ότι εν να μας κάτσει πιο ακριβή που το λεωφορείο.

Oh no no no no!

Εκατάφερα να την ρίψω στα τρία ευρώ ο καθένας γιατί υποτίθεται ήταν να τα πιάσει και η Ιωάννα. Έπιασεν τα η Σοφία και πιο μετά έμαθα που την Ιωάννα ότι τίποτε δεν έπιασεν τζίνη (που μπάιδεγουέι, η Ιωάννα έφερεν μας και πίσω Λευκωσία και τίποτε λεφτά δεν εζήτησεν).

Χάτε λαλώ εγώ, σίκκιμε. Θέλουμεν 45 λεπτά μες την κίνηση αλλά προλαβένουμεν να πάμεν τζικάτω κάτα τις μία και μετά PARTY PARTY PARTY PARTY!!!

Ήθελα και έκλαια. Η Σοφία ήθελεν να πάμεν κάτω κέντρο Πρωταρά για να πιάσουμεν το φίλο της Μαίρης (τούτο κατανοώ το), να πιάμεν άλλο κάτι τρεις παρέες της (άκου να σου πω, εγώ έφερα την παρέα μου Πρωταρά για να πάω εγώ μαζί με τζίνους Αγιά Νάπα ωσάν Napa Virgins για να ναπα-ξεπαρθενευτούμεν) και να φάει παγωτό (εν να σου πω ήντα που εν να φάεις τωρά).
Εφάμεν τζιαμέ σαράντα λεπτά. Κι εγώ μέσα μου να τρώουμε για να PARTY PARTY PARTY PARTY!!!

Εφτάσαμεν Αγιά Νάπα δύο παρά δέκα... περιττό να σου πω ότι τα μπαρς κλείνουν στις δύο... Δηλαδή, όπως εμπαίναμεν της Αγιά Ναπάς, τζιαμέ που έπρεπεν να ακούεις δυνατή μουσική και έντονα χρωματιστά φώτα να σου φακκούν μες τα μάθκια, επερπατούσαμεν και εβλέπαμεν το ένα κέντρο να κλείνει μετά που το άλλο....
Εγώ είχα πάει με την Σοφία και τους τρεις άγνωστους φίλους της γιατί apparently εγυάλισα τους και η ίδια ήθελεν με να έρτω μαζί τους γιατί εζητήσαν της το τα παιθκιά... Σοβαρομιλώ, εν κουντιτή που με εβάλαν μες το αμάξι (άτε να πεις ότι ήταν ωραίοι, ήταν να έμπαινα μες το αμάξι με μιαν πιρουέττα, αλλά και οι τρεις ήταν πιασ'τον έναν και φάκκα τον πας τον άλλον).

Όταν επιτέλους εφτάσαμεν, είχα κανονίσει να συναντύσω ένα αγόρι παρέας, κοινός γνωστός μας με τζίνη (την τύχη μου!) τον οποίον εγνώρισα στα γενέθλια της (μπορεί να εν και ο μόνος λόγος που συναναστρέφομαι ακόμα μαζί της επειδή έχει πολλούς κύκλους και μέσω της γνωρίζω πολλά άτομα), ήμαστουν πολλά κοντά και είχεν μου υποσχεθεί ότι ήταν να με "προσέχει" αλλά κιόλας να με "ξεναγήσει" στην Ayia fucking Napa!!
Ήβρα τον ξεναγό/σωματοφύλακα μου μεθυσμένο, που παραδόξος εσυμπεριφέρουνταν πολλά χαριτωμένα στην προσπάθεια του να το παίξει ότι φέρει εις πέρας την υπόσχεσην του.

Κινηθήκαμεν οι τρεις μας (τα άλλα τρία αγόρια-παρέες-της-άλλης δεν έχω ιδέα που είχαν εξαφανιστεί τζίνη την ώρα) πέρκει προλάβουμεν κανένα μπαρ. Σε κάποια φάση θωρώ την άλλη που ποτζί να χάνεται που το πλευρό μου και να πηγαίνει και να αγκαλιάζει ποιόν, όι πε μου ποιόν....*δραματική μουσική για εφέ* τον ψυχασθενή τον πρώην μου!!!

Το άτομο για το οποίο έχει που τον Νιόβρη που δεν πατώ 50 μέτρα που την Φανερωμένη επειδή φοβάμαι τον με ΟΛΗ την σημασία της λέξης!! Τρέμω τον ειλικρινά! Το άτομο δεν είναι καλά!!
Ενάμιση μήνα ήμουν μαζί του, εφόρτωσεν μου το "I love you" του και πως μαζί μου "I can see a new beginning in my life" και να ρωτώ "New beginning? Why?" και να κάθουμαι να μαθαίνω για τους καυγάδες που του αρέσκει (!) να μπλέκει, για το ότι έμεινεν τάξη επειδή έπιασεν U σε ούλα του τα A-levels, για τους παρέες του που σε λίον εν να φυτρώνει το ίδιον το φυτό της μαριχουάννας μες τους πνεύμονες τους, για το ότι εγάμησεν δεκατετράχρονη, για τον αλκοολικόν τζίρη του που μπαινοβγαίνει τα νοσοκομεία, για το ότι κουβαλεί πάντα μαχαίριν μαζί του, για το ότι έπερνεν φάρμακα επειδή επάθαινεν mental breakdowns και έσπαζεν πόρτες.... ανατριχιάζω και τωρά που τα γράφω.... Εγώ ήμουν ένα μωρό που ακόμα δεν είχεν βγει που το αυγό του και ήθελεν μια απλή και casual σχέση όπως έχουν όλες οι νορμάλ κοπέλες της ηλικίας της, όι τούτη την τηλενουβέλα!

Και έτην τζιαμέ, την μαννή! Εν τζιαμέ και αγκαλιάζει τον μπροστά μου!!! Με την δικαιολογία ότι εν και δικός της γνωστός (είχεν τον γνωρίσει ένα μήνα πριν που εμένα και μάλιστα είχεν την αγένια να έρτει η άκυρη να μου θυμώσει όταν τον εχώρισα και να μου σύρει εμένα το φταίξιμο....αλλά...τέσπα...βαθιές αναπνοές ηδε μη φουντώνω....). 

Θωρεί με ο Ψυχοπαθής, σηκώνω το χερούιν μου δειλά και χαιρετώ τον. Νεύκει μου να έρτω κοντά του. Άμαν λαλώ. Ξεροκαταπίνω. Πιάνω τον Μεθυσμένο που την άκρια του μανικιού του και φέρνω τον σιγα-σιγά να εν κοντά μου. Γύρνει κοντά στο αυτί μου ο Ψ. και ψιθυρίζει...

"To be continued"