Frenemie

Είχα την αναφέρει στο προηγούμενο ποστ, και σε ένα πιο παλιό (άτε να δούμεν αν θα την έβρεις). Άλλα άτε, αξίζει της ένα δικό της έντρυ. Ας την ονομάσουμε, Σοφία.

Η Σοφία λοιπόν είναι πολλά καλή φίλη με (όλους) δύο-τρία πλάσματα μες την παρέα μου και τελευταία (εξέκοψεν που τους άλλους και) περνά πολύν χρόνο μαζί μας.
Την συγκεκριμένη κοπελούα, θυμάμαι την που την τρίτη γυμνασίου, όπου γενικά μαζί μου ήταν πολλά καυστική και μου συμπεριφέρονταν σαμπώς και ήμουν στο ίδιο επίπεδο με τα σκουλίκια. Για ένα χρόνο με ταλαιπώρησεν αλλά τελικά βρήκα την ψυχική δύναμη να σταθώ στα πόδια μου και να ανορθώσω την δίμετρη κορμοστασιά μου μπροστά της.

Βλέπεις, η Σοφία, είχεν πολλά καλούς βαθμούς, είχεν πάρα πολλούς φίλους, ήταν πετυχημένη αθλήτρια στης πολεμικές τέχνες, ήταν πλούσια, ήταν πανέμορφη και είχεν και πολλές σχέσεις. Από όλα αυτά, η ίδια αντλούσεν υφάκην.
Γι'αυτό κι εγώ, κατά την διάρκεια της τετάρτης τάξης, ξέκοψα μακριά της και άρχισα να δουλεύω... Διάβαζα όπως την μανιακή, άρχισα να βάφομαι και να ντύνομαι πιο ωραία, προσπάθησα να μπω σε μια παρέα, καταξιώνουμουν στο judo, οι γονείς της φτώχεναν και οι δικοί μου...φτώχεναν σε πιο αργό ρυθμό... ετσετεράλ... Με αποτέλεσμα, στην δευτέρα λυκείου που είχα φτάσει σε ένα "επίπεδο" η ίδια να γίνεται όλο και πιο επιθετική και να προσπαθεί να με χωρίσει από την παρέα μου.

Στην τρίτη λυκείου άλλαξε τακτική, πιο "ήπια", αποφάσισεν να προσπαθεί να μου ρίξει το ηθικό με το να μου ρίχνει μικροσπόντες ποτζί ποδά - κριμάς της όμως, εν εκατάλαβεν σε ήντα αναίσθητον πλάσμα ήρτεν και έδωκεν πάνω. Λόγω του δε bullying που εβιώσα (και βιώνω) και άλλα μπλα μπλα, ούτε που πιάνω τα μισά εχθρικά υπονούμενα προς εμένα, ο εγκέφαλος μου προσπερνά τα αυτομάτως.

Όπως και να έχει όμως, με την Σοφία νιώθω ότι είμαι συνεχώς σε ανταγωνισμό και επειδή δεν ασχολούμαι και κάνω πάντα υποχωρήσεις, φαίνομαι η χαμένη... Άρχισα να κουράζομαι απίστευτα...

Όταν το εμίλησα με τον κολλητό μου, μου αποκάλυψε κάτι που παραδόξος δεν το είχα εξετάσει προηγουμένος - ότι η Σοφία ντιπ ντάουν με ζηλεύει και με βλέπει ως απειλή.
Και όντως, η κοπέλα, έχει ένα ηγετικό χαρακτήρα και πάντα όλοι έκαναν ότι ήθελε εκείνη. Ήρθε όμως και έδωκεν πάνω μου και βρήκεν εμπόδιο στο να το παίζει αρχηγός - και κάπως έτσι, με τον δυναμισμό μου και με το να μην φοβάμαι να εκφράσω την άποψη μου ή να πω όχι στο να ακολουθήσω τυφλά κάποιον, μαυροπινακίστικα στα μάτια της.

Απλά επειδή της προάλες έτυχεν να διανυχτερεύσω μαζί της (και με την υπόλοιπή παρέα θενκ γκοτ), όσο να πεις, τούτο το closeness ήταν ότι εχρειάζουνταν για να χυθούν μερικά έξτρα φαρμάκια (προς εμένα) και να ανοίξουν μερικές παλιές καλές πληγές.

Εν θα κάτσω να το αναλύσω και πολλά.... Έτσι περιεκτικά:

• Ό,τι πω να καταξιωθώ να πετύχω, πάντα εν να φκει τζίνη που πάνω να χουμιστεί και το δικό της επίτεγμα - το οποίον μπορεί και να έγινεν πριν τρία χρόνια. #truestory
• Να μου λαλεί "Καττού βρωμάς!" αλλά καθαρά και φωναχτά, να το ακούσουν τζαι οι κουφοί... Εξαιτίας της έπαθα το κόμπλεξ και κουβαλώ συνέχεια μαζί μου αποσμητικό και λούνουμε το. Εν κουβέντα να μου λαλεί ολάν; Μπροστά σε κόσμο. Φταίω εγώ που εν ο μεταβολισμός μου γρήορος (χέζω δύο φορές την ημέρα - χάτε, εμοιραστήκαμεν το και τούτο ονλάιν) και δρώνω μόνο με το να μιλώ;! 
• Μπροστά σε newly-met αγόρια, θα πει τις πιο ντροπιαστικές μου ιστορίες (έτο γιατί εν κουτσιώ άντρα) και θα προσπαθήσει να με ρήψει ενώ την ίδια ώρα θα ανεβάζει τον εαυτό της.
• Πιάνει μας λεφτά με την ιδέα ότι είμαστε οι πελάτες της σε ότι δουλειά πιάσει.... Προσωπικά εγώ δεν θα το έκανα τούτο στους φίλους μου, να φκάλω τον μισθό μου που τζίνους, ειδικά άμαν πουλώ μαλακίες...
• Το γεγονός ότι εγώ οργάνωσα το τριήμερο στον Πρωταρά και πως εγώ έπιασα την ευθύνη να τους φιλοξενήσω στο δικό μου του τζίρη μου εξοχικό, με την δικήν μου οικογένεια να πληρώνει τα ρεύματα και το aircondition δεν ήταν αρκετό για να μου στείλει τουλάχιστον ένα "Ευχαριστώ μωρή γαδάρα" έτσι όπως έφυγε κρυφά-κρυφά το πρωί χωρίς ένα αντίο.
• Έκαμεν σκηνή στην Αγιά Νάπα και εφώναζεν μου σαμπώς και ήμουν πεντάχρονο μες την πλατεία με τους μεθυσμένους εγγλέζους να μας θωρούν και να γελούν επειδή είπα της να κλείσει το τηλέφωνο με τον πρώην της και να έρτει να διασκεδάσουμεν (εκαρτερούσεν την ούλη η παρέα για να παμεν μες το κλαμπ, αλλά δεν εδέχουνταν να την αφήκουμεν πίσω, ήθελεν να μείνουμεν και οι εφτά προσοχή μέχρι να τελιώσει το όλο δράμα της - ε όχι, αρνούμαι!)
• Έκαμεν μας κούτζια και δεν εδέχτηκεν να έρτει μαζί μας στην παραλία να δούμε την ανατολή και εκλείστειν μες το δωμάτιο (μου!) όπως το μωρό.
• Και το πιο πρόσφατο ΤΡΑΓΙΚΟ τσίμπημα. Στην ερώτηση της "Λοιπόν, παίζει τίποτα με κανέναν παιδίν;" και στην αναπόκριση μου ότι "Εν βρίσκω κανέναν, έχεις εσεί μερικούς να μου συστήσεις να κάμω γνωριμίες;" η απάντηση της που με έστειλεν μίλια μακριά, έξω από την ατμόσφαιρα μας να γυρίζω σε τροχία γύρω-γύρω-όλοι~ από την γη μας, "Να σου γνωρίσω τζίνους που μου κολλούν εμένα και δεν τους θέλω.."

Ε ΚΑΙ ΧΕΙ ΡΕ ΦΑΜ ΦΑΤΑΛ ΔΗΛΑΔΗ! ΚΑΤΣΕ ΤΗΝ ΜΑΠΠΑ ΧΑΜΕ ΟΛΑΝ! ΕΦΚΑΛΕΝ Η ΜΟΥΓΙΑ ΚΩΛΟΝ ΚΑΙ'ΧΕΣΕΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟ! (καμία άλλη παροιμία σχετική έχει να την σύρουμεν και τζίνη;;;) - (φκένουν και σε πιο large τα γράματα;; Για να σας το τονίσω πιο πολλά σιόρ χεχεχε)