Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Refresh

Εχθές είχα νευριάσει πολλά. Έπιαμε το άγχος, η κατάθλιψη και κάμποσα άλλα δαιμόνια. Έγραψα ένα ποστ όπου έφκαλα τα τούτα ούλα που μέσα μου αλλά μετά εδιάγραψα το γιατί:

  • Ο τζίρης μου που ήρτεν πίσω σπίτι, έκαμνεν αστεία για την όλη κατάσταση (έτσι εν ο παπάς μου, στις δύσκολες καταστάσεις πάντα βρίσκει κάτι αστείο, μερικές φορές κάμνω κι εγώ έτσι αλλά διούν μου την οι φίλοι μου που πάνω γιατί λαλούν μου ότι εν inappropriate to the situation). Είπα του τους προβληματισμούς μου και μου είπεν να μεν φοούμεν. "Μα έτσι όπως πάει η κατάσταση εν να έχετε λεφτά για να με σπουδάσεται;" καθησυχάζει με λέγοντας μου πως ούλα εν να παν μια χαρά, φτάνει να διαβάζω και να τα πάω καλά στις εξετάσεις μου. Παραδέχουμαι το ότι πνίγομαι εύκολα σε μια κουταλιά νερό. Μετά όμως που την κουβέντα μαζί του, νιώθω πολλά πιο καλύττερα.
  • Πας το τουίτερ και μπλόγκερ, λιον εξυπνήσαμεν και είπαν μου to be happy, not to worry. Ότι τα λεφτά come and go και ότι τωρά είμαστε στο go. Κάποτε εν ναν come. 
Και τότε λοιπόν, έκατσα και εσκέφτηκα λία πράματα. Εν λάθος να αφήκω τον εαυτό μου να γίνει υπόδουλος του χρήματος. Το χρήμα δεν δοιηκά το αν θα περάσω καλά. Και είπα, ΚΑΝΕΙ! Θα σταματήσω να αγχώνομαι για πράγματα που δεν αξίζουν. Αποφάσισα να πατήσω το refresh button.

  • Εχαλάρωσα και πήγα και διάβασα για λίγη ώρα.
  • Έστειλα μήνυμα σε παλιούς μου φίλους που είχα καιρό να τους μιλήσω.
  • Αποφάσισα να βρεθώ με κάτι φίλες μου, εν πιο μεγάλης ηλικίας που εμένα (23 χρονών και πάνω). Εντυθήκαμε καρναβαλίστικα και πήγαμε κάτω.
  • Ήπια κοκτέιλ. Wow. Εν είχα ξαναδοκιμάσει κοκτέιλ (είμαι των shots εγώ). Το όνομα του ήταν After Sex. Χαχαχαχα, άρκεψα να πιστεύω ότι φκάλουν τα επίτηδες έτσι τούτα τα ονόματα οι τζίνοι-που-φκάλουν-τα-κοκτέιλς. Την επόμενη φορά εν να παραγγείλω το Orgasm.
  • Άρεσεν μου που εφκήκα με τις κορούες, ένιωθα μεγάλη και ώριμη. Αποφάσισα να φκαίνω πιο συχνά. Είδα ωραία μπαράκια και καφές κάτω! Άτε, πρέπει να ξεκινήσω να βγαίνω. Με budget κάθε φορά - έχουμεν και κρίση.
  • Όπως επιστρέφαμεν είδα ένα κτήριο με γυαλί που είχεν έντονα μπλε-μωβ φώτα. Ρωτώ τες τι είναι, λαλούν μου εν το Zoo. So we meet. Εν τζίνο που παν ούλοι οι high-κλε που το σχολείο μου. Είπεν μου η άλλη όμως ότι τρώεις εύκολα πόρτα. Κάτι μέσα μου με έκαμεν να θέλω να πάω. Αλλά όπως εκατάλαβα πρέπει να ντυθείς τσουλέ-ολέ για να μπεις μέσα.


















Ήταν πολλά πασσιαμάς κάτω. Εφκέναν πας τα αυτοκίνητα, ήταν ούλοι μασκαρεμένοι. Ήθελα να φκάλω φωτογραφίες τόσα πράματα αλλά οδηγούσεν η άλλη γρήγορα.
Άτε, τζαι του χρόνου εγώ. Μα εν σου είπα; Εν διπλοκάμπινο που έχω σιορ!! Εν να τους συνάξω ούλους πας την κάσσια.

1 σχόλιο: