Patch of light

Τέταρτη με πέμπτη περίοδος, αμέσως μετά το πρώτο διάλειμμα, έχω δίωρο, μαζί του. 

Η τάξη κάθεται  χωρισμένη σε δύο στρογγυλά τραπέζια, τα κορίτσια στο μπροστά και τα αγόρια στο διαγώνια πίσω. Ακριβώς πίσω από τη θέση μου είναι η θέρμανση, και το παράθυρο (ναι, εν επειδή είμαι τουρτούρα), είναι η μόνη θέση στην οποία δεν με χτυπά το air-condition και μπορώ να κοιτώ άνετα (χωρίς να νιώθω ότι ξεβιδώνεται η κκελέ μου) τον πίνακα (στα αριστερά μου) και την υπόλοιπη τάξη (στα κεντρο-δεξιά μου) όταν κάνουμεν speaking exercises (nickname για την κουβέντα μες σε language-class).

Μπροστά μου (και λίον διαγώνια μου) εν τζίνος. Ο Μιχάλης. Άρα, χωρίς να το θέλω, αν πω να κοιταξω μπροστά, θωρώ τον τζίνον.

 Όταν δεν είχα δει ανταπόκριση από εκείνον, είχα απελπιστεί και δεν ήθελα να του μιλώ. Προσπαθούσα να ξεφορτωθώ τα συναισθήματα που ένιωθα για εκείνον μέσα από το μίσος. Ήθελα να τον αγνοώ και να είμαι θυμωμένη μαζί του. Αλλά δεν τα κατάφερα.
Μόλις τον έβλεπα απλά ήθελα να είμαι κοντά του, δεν μπορούσα να σταματήσω τον εαυτό μου από το να του μιλώ και να γελώ στα αστεία του που κάνει για εμένα.
Είπα τελικά να χαλαρώσω, να ηρεμήσουν λίον τα συναισθήματα μου και να πάρω κάποιες σωστές αποφάσεις, να κάνω τις σωστές κινήσεις. Είπα να το παίξω κουλ.

Τέταρτη με πέμπτη περίοδος, αμέσως μετά το πρώτο διάλειμμα, έχω δίωρο, μαζί του.

Όλοι είμαστε κουρασμένοι. Ο καθένας βρίσκει κάτι να μάshεται μέχρι να περάσει η ώρα. Ο ένας παίζει με τις πέννες του, ο άλλος παίζει με τα νεύρα μου ντραμς πας το τραπέζι, η άλλη σχεδιάζει. Εγώ απλά κάθουμαι και σκέφτομαι. Σκέφτομαι πάρα πολλά, συνέχεια. Σκέφτομαι και φαντάζομαι διάφορα πράγματα μέχρι σε σημείο πονοκεφάλου!

Ο ήλιος πίσω μου λάμπει ζεστός και γλυκός, οι ακτίνες του χύνονται πάνω μου σαν λιωμένος χρυσός. Βράζω. Και λάμπω. Τα μαλλιά μου. Τα μάτια μου. Το πρόσωπο μου.

Βλέπω κάτω στην πέννα μου, ένα ουράνιο τόξο έχει εμφανιστεί πάνω στα βιβλία μου. Την γυρίζω από την μία και από την άλλη.Σπαταλώ την ώρα μου βλέποντας το φως που διαμορφώνεται όταν περνά το διαφανές εξάγωνο κορμί της πέννας μου. 

Με ένα χαλαρό βλέμμα, γυρίζω απαλά και τον κοιτάζω - σχεδιάζει. Κουνάω την πέννα μου προς τα αριστερά και αμέσως διακρίνω μία μικρή κουκίδα φωτός να τρεμοπαίζει πάνω στο πουκάμισο του. 

Πάνω, κάτω, μία αργή στροφή. Εκεί. Σταματώ πάνω στην καρδιά του. Η κουκίδα μένει στάσιμη. Εκεί. Συγκεντρώνομαι πάνω της. Φαντάζομαι να ακουμπάω το χέρι μου, εκεί. Φαντάζομαι να ξαπλώνω το κεφάλι μου εκεί, καθώς τον αγκαλιάζω.

Τέλος.

Τον θέλω.

Κανεί με το να μάχουμαι να απομακρυνθώ.

Κανεί με την άρνηση.

Υ.Γ. Μετά που αρκετό καιρό, είπα να διαβάσω την αστρολογική μου πρόβλεψη. Είχα ξεχάσει πόσο accurate ήταν το app μου. Σόρρυ, αλλά φρικάρει με!

You're attracted to someone who isn't your type at all. So what? Unless you're in a relationship already, go for it!

Τι εννοείς; Πόθεν το ήξερεν; Και εν μιλούμεν για μία απλή πρόβλεψη!! Ο Μιχάλης όντως δεν είναι ο τύπικαλ τύπος των αντρών που μου αρέσκουν!! Καταρχάς έχει τρίχες πάνω στο στήθος (ίιιιουυυυυυ), εγώ θέλω του άτριχους!! (Δύσκολο για δαμέ στην Κύπρο αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία)

Χαχαχα, εν κάπως shocking, εν το περίμενα που το app. Να μου πεις, άλλοι πιστεύουν σε Βούδες και Ιησούς, εν λάθος εγώ να λαλώ ότι πιστεύω στα ζώδια;

Ένιγουεϊ, το δίδαγμα από την όλη υπόθεση: Φίλοι, οικογένεια, μπλόγκερς, ζώδια... όλοι μου λένε to go for it! 

Κανεί να το πολλοσκέφτουμαι!

I'll go for it! 

Imma do it! 

Yes!

Diz iz SPARTA! (άσχετο...)