GSL 14 - ΟΕ ΟΕ ΟΕΟ?

(Ξέρεις πόσο καιρό το έχω τούτο στα drafts;; Πολλά δύσκολη η φετινή χρονιά, πολλά τα θκιαβάσματα)

Όσοι από εσάς εμάχουντουν να παν δουλειά, Δευτέρα 9/9 το πρωί, και αρκήσαν επειδή εππέσαν πας σε μια πορεία είκοσι αυτοκινήτων με κάτι πελλούς μιτσιούς ντυμένους στα μπλε να κρέμουντε που τα παράθυρα και να παουρίζουν, τότε παρντόν, είσασταν θύμα της καθιερωμένης πορείας των τελειόφοιτων του Κρα-Κρα-ΚΡΑΜ-ΜΑΡ ΣΚΟΥΛ!!!

Η προετοιμασία εξεκίνησεν που κάτι εβδομάδες πριν όπου επριούμαστουν πας το φέιςμπουκ να κανονίσουμεν να δούμεν τι ακριβώς θα εκάμναμεν την συγκεκριμένη μέρα. Το κρίμα με την χρονιά μου είναι ότι δεν είμαστε δεμένοι, έχουμεν χωριστεί σε πέντε-έξι κλίκες στις οποίες υπάρχουν και μερικές που έχουν μεταξύ τους βεντέτα και δεν μιλούνται. Ό λα λα ου λα λου...

Εκαταφέραμεν να κανονιστούμεν και Κυριακή η ώρα εννιά μπήκαμεν στα αυτοκίνητα μας και κατευθυνθήκαμεν προς το σχολείο. Θα κάναμε πάρτυ στο παρκινγκ των εβδομέων, με σουβλάκια, ποτό και μουσική. Θα μέναμε πίντα μέχρι το πρωί που θα φεύγαμεν για την πορεία.

Κάποιες κορούες που τις χαϊκλέ επιττόσαν (αππόματα), τα αγόρια επετάσσονταν πάνω κάτω πας τα αυτοκίνητα ετραγουδούσαν συνθήματα κλπ (μάshαλλα οι σούστες στα συγκεκριμένα δύο αυτοκίνητα). Εγώ προσωπικά εμπείκα μες το σχολείο και έγραψα GSL14 (με μικρά γράμματα) πας τον πίνακα σε όποιες τάξης το παράθυρο ήταν ξεκλείδωτο και εμπορούσα να μπω. Έγραψα και πας στην έδρα μιας τάξης "I had sex here".

Μαγκάιβερ άντερ-κάβερ οπερέιτιον για να μεν μας πιαν οι κάμερες. Μα τί καμουφλαζ! Σκίζουμε σου λέω

Εβάλαμεν την σούβλα πάνω να ψυθεί (όπα!) πέντε-έξι ώρες μετά που την εβάλαν οι άλλοι άρα εφάμεν πρώτα μπόλικον καπνόν και μετά φαΐν. Εχόρτασαν τα στομαχάκια μας και είδαμεν ότι είχαμεν άλλο εφτά ώρες πίντας. Τυλιγμένοι με μια κουβερτούα, εγώ και ο Κολλητός εθωρούσαμεν δεξιά-αριστερά πέρκει σκοτώσουμεν λίον την βαρεμάρα.

Στην μιά πάντα οι μεν, είχαν στοιβάξει τα τεννεκούθκια της Carlsberg στην προσπάθεια τους να κτύσουν το κάστρο της Πάφου ενώ την ίδια ώρα ελικνίζαν τα κορμιά τους με μιά ινδική μαεστρία στα άπαντα άσματα του Παντελίδη και της Πάολας. Κάποιοι συμμαθητές μου τους οποίους πάντα τους θεωρούσα προσγειωμένους και σοβαρούς, αφήσαν με να δω και τζίνη την διαφορετικήν τους, την πελλάρικη πλευρά. Ίσως ήταν πάντα τζιαμέ, απλά δεν έτυχεν να την δω πιο παλιά επειδή είχαμεν χωριστεί όλοι σε διάφορες κλίκες.

Στην άλλη πάντα, οι δεν, ήταν οι χαϊκλέ και απλά δεν ασχολούμαι. Τα αγόρια εμεθύσαν και εππηδούσαν μες την κάσσια του διπλοκάμπινου (οκέι, δατ ουός φαν του watch). Αν και είχα προσέξει πως τζίνη την νύχτα οι χαϊκλέ είχαν γίνει πολλά πιο ευκολοπρόσιτοι και ευγενικοί μαζί μας. Ίσως εν επειδή εκαταλάβαν ότι δεν κάμνουν πλέον τζίνοι μόνο κουμάντο.

Δεν ξέρω πιανού ήταν η ιδέα αλλά η συγκεκριμένη κότα ήταν να την αμολύσουμεν την ώρα που ήταν να εκάμναμεν τα παναΐρκα στην αυλή για να γυρίζει και να φοηchαστούν οι μιτσιοί. Τελικά έγινεν όπως την μασκότ μας.

Είμαι πολλά περήφανη για τα πανό μας. Εν περιπαίζω, ειλικρινά εδουλέψαν ούλοι πολλά σκληρά και εφκάλαμεν ένα πολλά καλό αποτέλεσμα.

Όσπου να κρεμάσουμεν το μεγάλο πανό, σε πολλούς τους βγήκε έξω ο κρυμμένος χιμπατζής τους.

Προσωπικά άρεσεν μου το όλο κόνσεπτ με τον σούπερμαν, οι φανέλες, τα πανό. Ήταν πολλά ωραίο τούτο το συναίσθημα ότι εκάμναμεν κάτι ούλοι μαζί.

Κατά τα ξημερώματα οι περισσότεροι είχαν μπει μες τα αυτοκίνητα τους και εκοιμούνταν - πίντα λαλούν σου μετά. Η ώρα 7 είμαστουν στο Ελευθερία και εσχηματίσαμεν μία σειρά για την τυπική παράδοση της πορείας. Όλοι μας είχαμεν φέρει μαζί μας διάφορα props για να σαστούμεν και να κάνουμεν την εμφάνιση μας ακόμα πιο φαντασμαγορική.

Στο σχολείο είχεν με φέρει η Σοφία... Βασικά ήταν να με έφερνεν η Μαίρη που εν η γειτονοπούλα αλλά έκατσεν μου την στο τέλος λαλώντας μου πως τελικά εκανόνισεν να την πάρει/φέρει η Σοφία (αφού έχεις την άδεια δαμέ και μισό χρόνο, αφού επιάν σου οι δικοί σου αυτοκίνητο, ειλικρινά, μερικές φόρες νιώθω πως κάποια άτομα εν τους αξίζει να εν αδειούχοι με όχημα). Τέσπα, επία και εγώ μαζί τους. Το επόμενο πρωί που ήταν η πορεία, η Σοφία ενόμισεν πως ήταν να έρτω πάλε μαζί τους. ΌΧΙ! Επάτησα πόδιν. Εν θα έμπηχνα τον εαυτό μου μες το αυτοκινητούιν της, για να κάτσω στις πίσω θέσεις, να μεν με αφήκει να φκω που το παράθυρο επειδή εν να φκάλει τις φίλες της είτε την Μαίρη είτε την Λήδα και εγώ να είμαι στα πίσω καθίσματα όπου τα παράθυρα δεν ανοίγουν. Αρνούμαι! Έκλασα την. Είπα της ότι εν να πάω με την παρέα μου, και όντως, επία με την παρέα μου. Έτσι στιγμές που θα μου μείνουν ως αναμνήσεις θέλω να τις περνώ με τα σωστά άτομα. Το ειρωνικό είναι πως όταν του είπα του Αργύρη τον λόγο που ήρτα μαζί τους (και τζίνος ενόμισεν ότι ήταν να πάω με την άλλη γιατί έτσι του είπεν) με εκατάλαβεν απόλυτα και συμφώνησεν με την επιλογή μου. I believe he doesn't think of her as a "close friend" as well...
Εμπάσιγουέι, ήταν η καλύτερη επιλογή γιατί επέρασα υπέροχα με την παρέα μου.

Μες του δρόμους επαίζαμεν πουρούες, εφωνάζαμεν, εκάμαμεν πανικό. Μες το highway έφυεν η μασέλλα μου έτσι όπως εκρέμουμουν που το αυτοκίνητο (φώτο μπιλόου) αλλά είχεν χάζι. Κάποιοι εμπήχναν μας τις παουρκές να μπούμεν μέσα, άλλοι εκάμναν χαϊχούθκια μαζίν μας. Είχαμεν και τρεις συμμαθητές μας που είχαν μοτόρες και εβοηθούσαν να κλείσουμεν τους δρόμους για να μεν χαλάσει η πορεία. Εδουλεύκαν ούλοι ως ένα σώμα. Είπαν μας και στο ράδιο, "Μαθητές γυμνασίου έχουν κλείσει τους δρόμους της πρωτεύουσας". Καλά μαντάμ που μου το παίζεις και απόφοιτος πανεπιστημίου, αν είμαστουν γυμνασίου ήταν να είχαμεν άδεια οδήγησης;!;!

Όπως και να έχει, enjoy μερικές που τις φωτογραφίες που έφκαλα.

Yup, η πελλή που κρέμεται πόξω που το αυτοκίνητο εν εγώ.

Τα παναΐρκα στο σχολείο. Γες, η ξανθιά στα δεξιά εν καθηγήτρια.

Επιτέλους!