An old-school romantic or a plain dork?

Ειλικρινά νιώθω πως έχω μείνει κάτι δεκαετίες πίσω. Οι αρχές μου επί του θέματος "αγάπη/ σχέσεις" και γενικά ο τρόπος με τον οποίο φλερτάρω είναι αρκετά αναχρονιστικοί για την σημερινή εποχή. Διερωτάσαι γιατί το λαλώ τούτο; Ε, πολύ απλά επειδή εν κουτσιώ τίποτα....

Σαν παράδειγμα θα φέρω ένα γεγονός που έγινεν πριν σχεδόν ένα μήνα, την νύχτα του προηγούμενου ποστ.

Σε κάποια φάση, αργά αργά το βράδυ, είχα απομονωθεί σε ένα παγκάκι δύο-τρία μέτρα μακριά που το όλο παναϊρι. Κάπου ξαφνικά, έρχεται δίπλα μου και κάθεται ο Σίμωνας.
Έτσι πολλά γρήορα να σας τον περιγράψω. Ο Σίμωνας εν ένα ωραίο ψηλό παιδίν, αρκετά κουλ, αρκετά αρρενωπός και αναλόγως ούλοι εκτιμούν τον. Μαζί μου ήταν πάντα πολλά ευγενικός, τζιαμέ που με αγνοούσαν ούλοι τούτος ελαλούσεν μου καλημέρα, δεν άφηνεν τις κακές φήμες που με περιτριγυρίζαν να τον επηρεάσουν, ήντα τζιόλας μια μέρα που με ενοχλούσαν κάποιοι μαλάκες ήρτεν και υπερασπίστηκεν με *insert τα μάθκια μου να γίνουνται καρδούλες, σπίθες να φκαίνουν που την κκελέν μου και θριαμβευτική μουσική με άρπες να πάλλεται στα αυτιά μου*.

Εκάθουμουν λοιπόν έτσι μόνη μου και μίζερη, τέλια όπως τον κούλουφο, και ήρτεν και έκατσεν δίπλα μου.
"Θέλεις;" στα χέρια του ήταν ένα κουτί του Ζορπά γεμάτο με τέσσερις τεράστιες ατομικές τάρτες. Κανένας άλλος δεν είχεν πιάσει, και ήρτεν και επρόσφερνεν μου εμένα *insert κιάλες καρδούλες και αστεράκια γυρών μου*. Λετ δε φλέρτινγκ μπιγκίν!

Λαλώ του ευχαριστώ, πιάνω την μιά και πιάνει και τζίνος την άλλη. *insert ανησυχητικά ενοχλητική fail προσπάθεια sexy φαγώματος*.

Έτσι όπως είμαστουν τζιαμέ γωνιασμένοι, εμιλήσαμεν για κανένα τέταρτο, κάτι πελλάρες βέβαια αλλά σίκκιμε.
Ήμουν σε τζίνη την κατάσταση όπου ισσιώνεις την πλάτη σου σε ένα φιδίσιο S, σταυρώνεις τα πόδια σου δελεαστικά, γελάς με τζίνο το ψηλό σου το γέλιο που εν μερικούς τόνους και μερικά ντεσιμπέλ μακριά που το να συγχυστεί με το ερωτικό σου βογκητό, αλλά πάλε με τζίνη την φωνή την ήρεμη και άλτο, την τάχα αισθησιακή γυναίκα φαμ φατάλ, και το χέρι να χαϊδεύει μια το πόδι του και μία το χέρι του όποτε πει κάτι αστείο ή σύρει κανένα κοπλιμέντο ή γενικά σε ότι φάση έβρεις ευκερία.

Πλις μεν μου πείτε ότι είμαι η μόνη που κάμνω έτσι πελλάρες άμαν είμαι με αρσενικόν που με ενδιαφέρει. Άτε, σηκώστε τα χέρκα, πλις, μεν αντρέπεσται...

Όπως και να'χει, μπορεί τελικά να εν πολλά subtle το φλέρτινγκ μου... Απλά, νιώθω πολλές φορές ότι ο άλλος δεν πιάνει τα σήματα μου. Δηλαδή πόσο πιο obvious εν να πρέπει να το κάμω;

Αλλά ξέρεις τι δεν μου αρέσκει καθόλου... Βασικά, είσαι εσύ, προσπαθείς να κάμεις ένα ωραίο φλέρτινγκ με τον άλλον και να δημιουργήσεις μία κατάσταση με το να είσαι κυρία και να μην χάνεις την αξιοπρέπεια σου και ξαφνικά...τσουπ! (τσουπ τι; τέλειωστω κόρη σιόρ!)

Ε λοιπόν, ένα πράμα που δεν καταλάβω, που για μένα είναι το μέγα μυστήριο του σύμπαντος, είναι άμαν κάποιες κορούες, οι οποίες το παίζουν ως απλά friends, παν και κάθουνται πας τα πόθκια του F-R-I-E-N-D τους. Εγώ με τον κολλητό μου, τόσα χρόνια μαζί, ποττέ εν έκατσα πάνω του. Και γενικά, ακόμα και με αγόρι όπου ενδιαφέρειμε ερωτικά, πάλε, ποττέ εν επία να κάτσω πάνω του...
Πιστεύω ότι το να πάεις και να κάτσεις πας τα πόθκια ενώς αγοριού, ΕΦΗΒΟΥ, εν σαν να και προσπαθείς επίτηδες να τον φέρεις σε άβολη θέση. Μια φορά που εμιλούσα με έναν παρέαν, είπεν μου ότι αγχώνεται πάρα πολλά άμαν πάει μια που τις κοπέλλες που εν μες την παρέα του και κάτσουν πάνω του - είπεν μου ότι η λύση που βρήκεν στο πρόβλημα του είναι να κάμνει mental calculations.

"Ε, και αν πει και κάτσει πάνω σου μες το αυτοκίνητο, τζιαμέ που έχει λακκούβες και κακόν, μεν μου πεις ότι και τζιαμέ μπορεί να σε βοηθήσει ο πολλαπλασιασμός..."
"Όι, όι, σε έτσι καταστάσεις κάμνω διαίρεση... με υπόλοιπο κιόλας!"

Εμπάσιγουέι, έρχεται σου τσουπ λοιπόν, μια κορούα...μα μιά κορούα....η μεγαλύτερη πουτάνα του έτος μας. Ντάξει, ήξερα ότι ο Σίμωνας και τζίνη είχαν φιλικές σχέσεις, αλλά και οι θκιό ελαλούσαν το ότι μόνο ως τζιαμέ έχουν. Ε γιατί ήρτεν λοιπόν το πουτανάκι, έκατσεν πας τον Σιμωνάκι, την ώρα που μιλούσε στο γατάκι, εκεί στο μακρινό παγκάκι; (αν το βρεις θα σου δώσω γλυφιντζούρι)

Που να συνεχίσεις το φλέρτινγκ τωρά με την άλλη μπάστακας να τον αγκαλιάζει που τον λαιμό; Και να πεις τουλάχιστον ότι ήρτεν να μπει μες την συζήτηση, να πω χάτες... Αλλά όι, ήρτεν και έκατσεν μπάστακας, και έβλεπεν τα αστέρια.... ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ!!!! (Να της γυρίσω μια να σου την κάμω να θωρεί ολόκληρον τον αστερισμό της Παρθένου...)

Είπαμεν αλλό καμιά πελλάρα για πέντε λεπτά, αλλά ήντα ψυshή, εγύρισα που την άλλη, ήβρα κάμποσες μπύρες, έπιασα μια, και εκατέβασα την μισή...

Ναι, ξέρω το ότι πολλές φορές χάνουμε στον φανταστικό μου κόσμο, αλλά ρε παιδίν μου, πε με σκρόφα, πε με σνομπ, πε μου "Νομίζεις ότι κάποια είσαι!" αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί η κάθε πουτάνα να κάμνει αγόρια όπως τον Σίμωνα, που εν πολλά καλόν παιδί, να λυσσιά πάνω της; Αφού εν την βλέπει ότι τούτη τρώει τους βίλλους όπως τις μπανάνες (παρντόν τα γαλλικά μου, επαρεκτράπηκα).

Και εν να έρτεις να μου πεις ότι εν νεν σωστό να κρίνω αθρώπους όπου δεν τους ξέρω και πολλά καλά. Αλλό, ξέρεις σε ήντα φάση είμαι τωρά εν νεν; Εν σε λύκειο που είμαι. Η πουτάνα εν η πουτάνα, το σπάσμα εν το σπάσμα, και ο μαστούρης εν ο μαστούρης. Ναι, εν νεν ωραίο να ταππελώνουμεν τους αθρώπους, και όλοι αλλάζουμεν. Και όντως, το πρόβλημα μου μπορεί να μεν νεν με το συγκεκριμένο τσουλάκι (εν να αψουρίζεται κάμποσον πόψε τούτη - αλλά σοβαρά τωρά, δεν έχω κανένα ίχνος σεβασμού για το συγκεκριμένο άτομο όι για τις φήμες που την περιτριγυρίζουν αλλά για τον τρόπο που μου συμπεριφέρεται , και όχι, εν εξεκίνησα να την απεχθάνομαι που τζίνη την νύχτα επειδή έκαμεν μου "χαλάστρα", με την συγκεκριμένη έχουμεν ιστορία και με έχει φτάσει σε σημείο που όποτε την θωρώ μπορώ να γευτώ τον εμετό στην βάση της γλώσσας μου). Ίσως ναι, το πρόβλημα μου να εν με το κάθε τσουλάκι εκεί έξω που το θωρώ να γλεντά και να διασκεδάζει στην αγκαλιά του προσωρινού τους εραστή. Και νευριάζω άμαν θωρώ τα αγόρια να πέφτουν για κοπέλλες που ντύνονται ανήθικα, μιλούν ανήθικα, συμπεριφέρονται ανήθικα και γενικά εν ένα μαύρο χάλι. Δηλαδή, τι ακριβώς τους βρίσκουν; Τι έχουν σιόρ; Το μέλιν;

Τέσπα όμως, να μεν κατηγορούμεν μόνο την κορούδα, φταίει βέβαια και ο κύριος που αν ήταν κύριος εν θα την άφηνεν να κάτσει πάνω του ενώ εμιλούσεν με μια άλλη κορούα. Εκτός και αν το ήθελεν όμως. Που μάλλον όντως την ήθελεν... Και ήθελεν τον και τζίνη τζίνον... Και εγώ απλά αυτομαζοχιζόμουν.